Metody leczenia chorób psychicznych
PORADNIK MEDYCZNY. PSYCHIATRA
Ogólnopolski Program Zmian
Postaw Wobec Psychiatrii
„Odnaleźć Siebie”
Czy poza przyjmowaniem leków istnieją inne sposoby leczenia?
Największą szansę dla pacjenta stwarza połączenie podawania leków z psychoterapią, w której poprzez rozmowę pacjent uzyskuje wsparcie psychologiczne. Pomaga ona nie tylko pacjentom, ale także ich rodzinom, które z powodu choroby odczuwają głęboki dyskomfort psychiczny. Wsparcie to obejmuje edukację w objawach choroby, sposobach radzenia sobie z nimi, informację o możliwościach leczenia itp.
Zbiorową formą takiego wsparcia są grupy psychoedukacyjne, w ramach których pacjenci, ich rodziny i wszystkie zainteresowane osoby mogą dzielić się doświadczeniami w radzeniu sobie z chorobą. Poza własnymi doświadczeniami, uczestnicy grupy otrzymują również kompleksową i jasną informację na temat choroby.
Większość pacjentów wymaga rehabilitacji leczniczej, która pomoże im w powrocie do środowiska społecznego i rodzinnego, pomoże podjąć decyzje co do ich dalszego losu np. miejsca zamieszkania czy zmiany zawodu. Często pacjenci potrzebują przyuczenia do gospodarowania finansami, treningu umiejętności społecznych takich jak, np. zachowanie się w sytuacjach towarzyskich i zawodowych. Rehabilitacji służą również warsztaty terapii zajęciowej pozwalające na utrzymanie aktywności i inicjatywy.
Inną formą terapii przydatnej w chorobach psychicznych jest terapia rodzinna, w której uczestniczy cała rodzina - jako podstawowy układ, w którym żyje pacjent.
Jak długo leczy się choroby psychiczne?
Jest to zawsze sprawa indywidualna. Na przykład w schizofrenii i psychozach jej pokrewnych generalną zasadą jest przyjmowanie leku przez rok, dwa po ustąpieniu pierwszego epizodu psychotycznego. Po drugim epizodzie okres ten wynosi pięć lat, natomiast po kolejnych zaostrzeniach psychozy leczenie powinno być wieloletnie, nawet bezterminowe. Choroba afektywna dwubiegunowa wymaga intensywnego leczenia przeciwdepresyjnego lub przeciwmaniakalnego w zależności od fazy, zaś pomiędzy zaostrzeniami leczenia stabilizującego nastrój.
Psychozy reaktywne po wygaśnięciu czynnika wywołującego nie wymagają na ogół leczenia podtrzymującego po ustąpieniu objawów choroby.
Czy osoby, które leczą się psychiatrycznie mogą „normalnie” funkcjonować w społeczeństwie?
Oczywiście, tak. Zważywszy na rozpowszechnienie chorób psychicznych możemy być pewni, że wiele osób, z którymi stykamy się w codziennym życiu, leczy się z powodu zaburzeń psychicznych. Skoro nie zauważamy ich odmienności, to znaczy, że nie różnią się oni od ludzi zdrowych. Większość chorób psychicznych, nawet nie leczonych, charakteryzuje się zaostrzeniami przedzielonymi okresami poprawy, podczas której funkcjonowanie tych osób jest zupełnie „normalne”. Aktualnie leczenie psychiatryczne pozwala na długotrwałe ustąpienie objawów – remisję, czyli poprawę stanu psychicznego, a nierzadko ogranicza chorobę do jednego epizodu psychotycznego. Nie ma żadnych przeszkód by osoba, u której terapia przebiega pomyślnie, pełniła z powodzeniem wszystkie role rodzinne i społeczne.
Lek. med. Marek Bińkowski, specjalista drugiego stopnia z zakresu psychiatrii, ordynator Oddziału Psychiatrycznego Wojewódzkiego Szpitala dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Bolesławcu.
Zródło: Poradnik wydany w ramach Ogólnopolskiego Programu Zmiany Postaw Wobec Psychiatrii "Odnaleźć siebie", www.odnalezcsiebie.pl
Największą szansę dla pacjenta stwarza połączenie podawania leków z psychoterapią, w której poprzez rozmowę pacjent uzyskuje wsparcie psychologiczne. Pomaga ona nie tylko pacjentom, ale także ich rodzinom, które z powodu choroby odczuwają głęboki dyskomfort psychiczny. Wsparcie to obejmuje edukację w objawach choroby, sposobach radzenia sobie z nimi, informację o możliwościach leczenia itp.
Zbiorową formą takiego wsparcia są grupy psychoedukacyjne, w ramach których pacjenci, ich rodziny i wszystkie zainteresowane osoby mogą dzielić się doświadczeniami w radzeniu sobie z chorobą. Poza własnymi doświadczeniami, uczestnicy grupy otrzymują również kompleksową i jasną informację na temat choroby.
Większość pacjentów wymaga rehabilitacji leczniczej, która pomoże im w powrocie do środowiska społecznego i rodzinnego, pomoże podjąć decyzje co do ich dalszego losu np. miejsca zamieszkania czy zmiany zawodu. Często pacjenci potrzebują przyuczenia do gospodarowania finansami, treningu umiejętności społecznych takich jak, np. zachowanie się w sytuacjach towarzyskich i zawodowych. Rehabilitacji służą również warsztaty terapii zajęciowej pozwalające na utrzymanie aktywności i inicjatywy.
Inną formą terapii przydatnej w chorobach psychicznych jest terapia rodzinna, w której uczestniczy cała rodzina - jako podstawowy układ, w którym żyje pacjent.
Jak długo leczy się choroby psychiczne?
Jest to zawsze sprawa indywidualna. Na przykład w schizofrenii i psychozach jej pokrewnych generalną zasadą jest przyjmowanie leku przez rok, dwa po ustąpieniu pierwszego epizodu psychotycznego. Po drugim epizodzie okres ten wynosi pięć lat, natomiast po kolejnych zaostrzeniach psychozy leczenie powinno być wieloletnie, nawet bezterminowe. Choroba afektywna dwubiegunowa wymaga intensywnego leczenia przeciwdepresyjnego lub przeciwmaniakalnego w zależności od fazy, zaś pomiędzy zaostrzeniami leczenia stabilizującego nastrój.
Psychozy reaktywne po wygaśnięciu czynnika wywołującego nie wymagają na ogół leczenia podtrzymującego po ustąpieniu objawów choroby.
Czy osoby, które leczą się psychiatrycznie mogą „normalnie” funkcjonować w społeczeństwie?
Oczywiście, tak. Zważywszy na rozpowszechnienie chorób psychicznych możemy być pewni, że wiele osób, z którymi stykamy się w codziennym życiu, leczy się z powodu zaburzeń psychicznych. Skoro nie zauważamy ich odmienności, to znaczy, że nie różnią się oni od ludzi zdrowych. Większość chorób psychicznych, nawet nie leczonych, charakteryzuje się zaostrzeniami przedzielonymi okresami poprawy, podczas której funkcjonowanie tych osób jest zupełnie „normalne”. Aktualnie leczenie psychiatryczne pozwala na długotrwałe ustąpienie objawów – remisję, czyli poprawę stanu psychicznego, a nierzadko ogranicza chorobę do jednego epizodu psychotycznego. Nie ma żadnych przeszkód by osoba, u której terapia przebiega pomyślnie, pełniła z powodzeniem wszystkie role rodzinne i społeczne.
Lek. med. Marek Bińkowski, specjalista drugiego stopnia z zakresu psychiatrii, ordynator Oddziału Psychiatrycznego Wojewódzkiego Szpitala dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Bolesławcu.
Zródło: Poradnik wydany w ramach Ogólnopolskiego Programu Zmiany Postaw Wobec Psychiatrii "Odnaleźć siebie", www.odnalezcsiebie.pl
Poinformuj znajomych o tym artykule:
REKLAMA
Warto wiedzieć
Pomoc psychologiczna Online jest współczesną formą praktyki klinicznej i obejmuje obecnie co najmniej cztery rodzaje usług psychologicznych:1. psychoterapia - wyłączny bezpośredni kontakt przez sieć internetową (jedno- lub kilkurazowy) pomiędzy Klientem i Psychologiem z inicjatywy klienta, polegający na udzielaniu pomocy psychologicznej klientowi w zakresie zdrowia psychicznego lub wsparcia emocjonalnego;
2. konsultacja lub rada - jest to odpowiedź psychologa lub psychiatry wyłącznie przez sieć na pytania poszczególnych Klientów; ta usługa służy również w kontekście dodatkowego kontaktu w celu wzbogacania i uzupełniania oddziaływań psychoterapii klasycznej;
3. wsparcie psychoemocjonalne dla osób znajdujących się w trudnej sytuacji będących przed lub w trakcie korzystania z pomocy;
4. psychoedukacja, promocja zdrowia psychicznego - jest to działanie adresowane do wszystkich ludzi z myślą o wzbogacenie ich wiedzy w zakresie zdrowia psychicznego i możliwości prowadzenia prozdrowotnego i funkcjonalnego stylu życia.
Inne w tym dziale:
- Podnośniki koszowe, usługi dźwigowe. Bydgoszcz REKLAMA
- Żylaki. Leczenie żylaków kończyn dolnych. Bydgoszcz, Inowrocław, Chojnice, Tuchola. REKLAMA
- Ortopeda. Chirurgia ortopedyczna. Medycyna sportowa. Warszawa REKLAMA
- Terapia online sposobem na poprawę naszej kondycji psychicznej
- Epidemię depresji można zatrzymać
- Anhedonia - jeden z kluczowych objawów depresji
- Święta, święta... Cieszyć się czy płakać?
- (Nie)spokojny sen o starości?
- Uzależnienia wśród seniorów
- Miłość – metafora czy zjawisko medyczne?
- Padaczka, epilepsja... Niemoc Świętego Walentego
- Życie codzienne zakażonych HIV
- Opieka nad dzieckiem zakażonym HIV. Problemy medyczne i psychologiczne
- Wszystkie w tym dziale
REKLAMA
