Uwaga! Nowe wydanie portalu zdrowemiasto.pl! Kliknij tu i czytaj dalej...

Poniżej znajduje się materiał archiwalny, który niebawem będzie usunięty z tego adresu...
Wejdz na stronę główna nowego portalu i tam szukaj interesujacych Cię tresci.

Zapraszamy do lektury tu: zdrowemiasto.pl




 Medycyna estetyczna 
 Proktolog 
 Onkolog 
 Dermatolog 
 Alergolog 
Jarosław Kabuła

Lek. med. Jarosław Kabuła
www.chirurgia-reki.zdrowemiasto.pl

Ortopeda, traumatolog. Chirurgia ręki
PORADNIK MEDYCZNY. ORTOPEDA

Ortopedia - dział medycyny, który zajmuje się profilaktyką oraz leczeniem wrodzonych i nabytych zaburzeń narządu ruchu. Nowoczesne techniki diagnostyczne oraz metody leczenia zachowawczego i operacyjnego spowodowały, iż obecnie ortopedia zajmuje się również leczeniem takich chorób jak: zmiany zwyrodnieniowe, zmiany zapalne, wady wrodzone, uszkodzenia urazowe, osteoporozy, wady postawy u dzieci, dysplazje noworodków (również badanie USG) oraz szeregu innych chorób, które upośledzają strukturę i funkcję narządu ruchu.
W leczeniu chorób, urazów oraz ich następstw oraz rozmaitych zniekształceń w obrębie stopy specjalizuje się chirurgia stopy.
Najnowszą dziedziną medycyny, która zajmuje się badaniem wad, zniekształceń oraz zaburzeń funkcji stopy jest podologia (gr. podos - stopa; podiatra - lekarz zajmujący się leczeniem problemów stóp).
Chirurgia ortopedyczna zatem zajmuje się zabiegami operacyjnymi na kościach, stawach, mięśniach i ścięgnach. Leczeniem wszelkich urazów wypadkowych oraz ich skutków zajmuje się traumatologia (chirurgia urazowa), która, poddobnie jak ortopedia, obejmuje schorzenia kości, stawów i więzadeł (ale pośrednio również schorzenia mięśni i ścięgien). W leczeniu chorób, urazów oraz ich następstw, a także wszelkiego rodzaju zniekształceń w obrębie ręki specjalizuje się chirurgia ręki.
Skomplikowana budowa anatomiczna ręki oraz różnorodność jednostek chorobowych, powoduje, iż w procesie leczenia niezbędna jest interdyscyplinarna wiedza z zakresu chirurgii ogólnej, ortopedii i traumatologii (chirurgii urazowej), chirurgii plastycznej, mikrochirurgii, neurologii czy reumatologii. Najczęstsze choroby w obrębie ręki to: zespół kanału nadgarstka, zwężające zapalenie pochewek ścięgien, choroba Dupuytrena (przykurcz rozcięgna dłoniowego).

Poniżej wybrane operacyjne procedury medyczne z zakresu chirurgii ręki

Zespół cieśni nadgarstka
Zespół cieśni nadgarstka Zespół cieśni nadgarstka
Zespół kanału nadgarstka
Fot. Jarosław Kabuła


Zespół kanału nadgarstka (cieśń kanału nadgarstka) - grupa objawów chorobowych z powodu przewlekłego nacisku nerwu pośrodkowego w obrębie tkanek nadgarstka. Objawy choroby: cierpnięcie, mrowienie palców I–III (kciuk, palec wskazujący i środkowy) najczęściej po długim bezruchu (np. podczas snu); nasilanie się bólu i cierpnięcia palców w ciągu dnia po długotrwałym przebywaniu w wymuszonej pozycji ręki (jazda na rowerze, chodzenie o kulach, ale także przy intensywnej pracy w przymusowych, niewygodnych pozycjach ręki); brak czucia opuszków palców I-III; brak precyzji – przedmioty wypadają z rąk. Późniejsza a pełna faza choroby to zaniki mięśni kłębu kciuka, który ustawia się w płaszczyźnie dłoni, a efekt ten nazywany jest „ręką małpią”. Leczeniem z wybory jest zabieg operacyjny, który polega na przecięciu troczka zginaczy wzdłuż i nie zszywaniu go, co powoduje "odbarczenie" nerwu pośrodkowego. Przecięcie powoduje, że brzegi troczka rozsuwają się, organizm buduje nad nimi bliznę, którą przekształca w nowy, odpowiednio szerszy troczek - nerw pośrodkowy przechodzący przez kanał nadgarstka nie będzie uciskany. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu przewodowym lub ogólnym i zazwyczaj nie wymaga hospitalizacji.
Na fotografiach powyżej (21,22) przedstawiono etap uwolnienia nerwu pośrodkowego w leczeniu zespołu cieśni kanału nadgarstka.

Zespół rowka nerwu łokciowego
Zespół rowka nerwu łokciowego Zespół rowka nerwu łokciowego
Zespół rowka nerwu łokciowego
Fot. Jarosław Kabuła


Zespół rowka nerwu łokciowego występuje najczęściej u mężczyzn, narażona jest u nich ręka dominująca. Początek choroby to zaburzenia czucia. Początkowo jest to nadwrażliwość, a później osłabienie czucia przyśrodkowej powierzchni przedramienia oraz palców IV i V. Narastające osłabienie siły mięśni pojawia się znacznie później. W przebiegu choroby osłabienie oraz uszkodzenie ruchowe większości mięśni wewnętrznych ręki, prowadzi do przeprostu palców w stawach śródręczno-palcowych oraz uniemożliwia rozstawienie palców II-V.
Neuroliza - uwolnienie nerwu z otaczających go zrostów uszkodzonych mięśni, ścięgien, kości. Transpozycja - nerw przenosimy w miejsce, w którym otaczające tkanki nie będą go uciskały. Zabieg stosowany przy znacznej koślawości łokcia oraz przy zaburzeniach kostnych z powodu zmian zwyrodnieniowych czy pourazowych.
Fotografie powyżej (19,20) przedstawiają nerw łokciowy wyizolowany w okolicy kłykcia przyśrodkowego kości ramiennej (rowek nerwu łokciowego) - zabieg uwolnienia nerwu łokciowego z powodu zespołu rowka nerwu łokciowego.

Choroba Dupuytrena
Przykurcz Dupuytrena Przykurcz Dupuytrena
Przykurcz Dupuytrena Przykurcz Dupuytrena
Choroba Dupuytrena Choroba Dupuytrena
Choroba Dupuytrena Choroba Dupuytrena
Przykurcz Dupuytrena
Fot. Jarosław Kabuła


Przykurcz Dupuytrena - najczęściej dotyczy powierzchni dłoniowej ręki (rozcięgna dłoniowego a częściowo też powięzi palcowych), może jednak pojawić się również w obrębie grzbietu ręki i palców, podeszwy stóp, a nawet w obrębie członka. Zdecydowanie częściej dotyczy mężczyzn po 40-tym roku życia. W początkowej fazie choroby pojawiają się guzki podskórne (11,12), ale nie jest to wskazaniem do operacji. Wskazaniem do leczenia operacyjnego jest postępujący przykurcz zgięciowy, zwłaszcza palców IV i V, który stopniowo zwiększa upośledzenie funkcji ręki. Zabieg chirurgiczny polega na całkowitym wycięciu patologicznie zmienionego rozcięgna dłoniowego i guzków z jednoczesną korekcją przykurczów palców. W zależności od rozmiaru zajęcia rozcięgna dłoniowego wykonuje się częściową lub rozległą fasciektomię.
Na fotografiach powyżej (15,16,17,18) przedstawiono przykurcz palca najmniejszego w przebiegu choroby Dupuyterna przed (15,16) i po (17,18) zabiegu fasciektomii. Fot. 9 - przykurcz palca najmniejszego obejmujący staw MCP (matacarpophalangeal - staw śródręczno-paliczkowy) i PIP (proximal interphalangeal - staw międzypaliczkowy bliższy). Fot. 10 - przykurcz palca serdecznego obejmujący staw CMP (carpometacarpeae - staw nadgarstkowo-śródręczny). Fot. 11,12 - początkowe stadium choroby, tzw. guzki dłoniowe niekiedy dające dolegliwości bólowe.

Reumatoidalne zapalenie stawów
Reumatoidalne zapalenie stawów Reumatoidalne zapalenie stawów
Reumatoidalne zapalenie stawów Reumatoidalne zapalenie stawów
Reumatoidalne zapalenie stawów
Fot. Jarosław Kabuła


Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS, łac. polyarthritis reumatoidea, choroba dawniej znana jako gościec przewlekle postępujący). Charakterystyczne objawy stadium zaawansowanego widoczne na fotografii po prawej - palce ustawione w jednym kierunku w stronę kości łokciowej (tzw. odchylenie łokciowe). Reumatoidalne zapalenie stawów należy do grupy chorób nazywanych autoimmunologicznymi. RZS jest przewlekłą chorobą całego organizmu, choć najbardziej charakterystyczne dla niej objawy są związane ze stawami (symetryczne zapalenie stawów). W chorobie tej występują okresy zaostrzeń i remisji. Bóle reumatyczne związane są, oprócz chrząstki, która nie posiada zakończeń nerwowych, ze wszystkimi strukturami tworzącymi staw. Choroba może dotyczyć każdego stawu, ale, z uwagi na siły grawitacji, na zniszczenie przede wszystkim narażone są stawy kręgosłupa, bioder, kolan, kostek. Powoduje trwałe kalectwo, wyniszcza organizm (m.in. postępujący zanik mięśni, inne zmiany pozastawowe i powikłania układowe) i przedwczesą śmierć. Zdecydowanie częściej dotyczy kobiet.
Na fotografiach powyżej (23,24) przedstawiono deformację ręki w przebiegu reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS) - widoczne charakterystyczne odchylenie łokciowe. Fot. 23,24,25,27 - deformacja ręki w przebiegu RZS: ręka przed (23,24) i po zabiegu operacyjnym (25,27).

Alloplastyka stawów
Alloplastyka stawów Alloplastyka stawów
Alloplastyka stawów Alloplastyka stawów
Alloplastyka stawów
Fot. Jarosław Kabuła


Alloplastyka stawów - metoda chirurgicznego leczenia, powszechnie stosowana w przypadku rozległych zniekształceń stawu (np. w przebiegu choroby zwyrodnieniowej, reumatoidalnego zapalenia stawów bądź z powodu rozległych urazów), polega na wszczepieniu sztucznego stawu w miejsce stawu zmienionego chorobowo w celu usprawnienienia jego działania. Sztuczne stawy - endoprotezy (protezy wewnętrzne) wykonuje się z metalu, porcelany lub tworzywa sztucznego. Alloplastyka ma szerokie zastosowanie również innych dziedzinach medycyny, np. implanty w chirurgii plastycznej w ubytkach tkanek, w celu poprawy wyglądu zewnętrznego.
Na fotografii powyżej (32) przedstawiono implant stawu śródręczno-paliczkowego Nuflex firmy DePuy (obecnie Johnson & Johnson). Fot. 28,30,31 - etapy przygotowania stawu do implantacji, widok po osadzeniu protezy.

Lek. med. Jarosław Kabuła, PPK, 02.11.2006, ZdroweMiasto.PL
 Psychiatra 
 Internista 
 Ortopeda 
 Ginekolog 
 Urolog 
  Home
Powiadom o nas